Bij EPEA onderscheiden we PVC-producten op basis van gebruiksscenario's aan het einde van hun levensduur. „PVC-” (PVC-minus)-producten komen waarschijnlijk terecht in de verbranding of op stortplaatsen, of ze verontreinigen andere materialen, waardoor terugwinning bemoeilijkt wordt. „PVC+” (PVC-plus)-producten kunnen daarentegen worden beheerd.

PVC-plus-producten zijn stationair en gemakkelijk te volgen, zoals raamkozijnen, leidingen en vloerbedekkingen die worden gebruikt in de bouw- en infrastructuursector.

Waarom hebben we überhaupt PVC nodig als het bij recycling zulke hoge risico's met zich meebrengt? Hiervoor moeten we onze aandacht verruimen naar een andere chemische stof die wereldwijd in grote hoeveelheden wordt gebruikt: natronloog.

Natronloog wordt gemaakt van natriumchloride (keukenzout). Tijdens de productie ontstaan enorme hoeveelheden chloorgas. Dit gas moet worden omgezet in stabiele en bruikbare producten, waarvoor PVC-plus-producten het meest geschikt zijn.

Het probleem is dat een aanzienlijk deel van de vraag naar natronloog afkomstig is van PVC-minus-producten en andere gechloreerde chemicaliën die worden verbrand. Bij de verbranding van PVC ontstaat zoutzuur, een sterk zuur waarvan de rookgassen moeten worden geneutraliseerd met natronloog. Bij de productie van deze natronloog komt opnieuw chloorgas vrij, dat opnieuw moet worden gebruikt.

Deze cyclus kan alleen worden doorbroken als:

1. Er komt geen PVC of chloor buiten PVC terecht bij de verbranding.
2. De wereldwijde vraag naar natronloog is tot een onherleidbaar minimum beperkt.

We hebben onze positie in de Handvest voor verantwoord gebruik van PVC en chloorbeheer samengevat. Ben je geïnteresseerd om deel uit te maken van een gemeenschap van bedrijven die het verschil maken tussen PVC-Plus-producten, dat moet worden gepromoot als probleemoplossers, en PVC minus producten, dat geleidelijk moet worden afgeschaft, ondersteund?

Nog meer vragen? Neem dan contact met ons op!

‍